Zastygła w rytmie przemijania
Odwracasz oczy od promienia
Światła, co pieści włosy twoje
I kolor skóry twojej zmienia

Już nie rozumiesz słów i gestów
I nieruchoma jesteś cała
Jak złamana gałązka rdestu
Misternie smukła i nieśmiała

Nie płomienieją oczy twoje
I drgają usta jak do płaczu
Pytasz mnie ciągle, czy się boję
Może nie umiesz już inaczej