[h]Odkąd pa[G]mięta zawsze [A]sta[h]ła Na toa[A]letce [G]obok [D]lustra [h]W białych ba[A]letkach wychy[h]lona W powietrzu [e]uniesiona [A]nóżka [h]Nudziła [G]się wśród bibe[A]lo[h]tów Kurz wyła[A]pując [G]w suknie [D4]zło[D]tą I tylko [h]z dołu[A] perski [h]dywan[G] Czasem jej [h]puszczał [Fis]perskie [h]oko. La[G]leczka z[A] saskiej porce[D]la[A]ny [h]Twarz miała bladą [G]jak per[A]ga[D]min [A]Nie miała [h]taty ani [Fis]mamy I nie tę[h]skniła[Fis] ani, [h]ani. Aż dnia pewnego na komodzie Prześliczny książę nagle stanął Kapelusz miał w zastygłej dłoni I piękny uśmiech z porcelany A w niej zabiło małe serce Co nie jest taką prostą sprawą I śniła, że dla niego tańczy A on ukradkiem bije brawo Laleczka z saskiej porcelany Twarz miała bladą jak pergamin Nie miała taty ani mamy I nie tęskniła ani, ani. Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka śliczna pozytywka. Lecz jakże kruche bywa szczęście W nietrwałym świecie z porcelany Złośliwy wiatr zatrzasnął okno I książę rozbił się "na amen" I znowu stoi obok lustra Na toaletce całkiem sama I tylko jedna mała kropla Spłynęła w dół po porcelanie Laleczka z saskiej porcelany twarz miała bladą jak pergamin na zawsze odszedł ukochany a ona wciąż tęskniła za nim Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka smutna pozytywka.

[h]Odkąd pamięta zawsze [G]stała Na toa[A]letce obok [D]lustra [e]W białych [A]baletkach wychy[D]lona W powietrzu [e]uniesiona [Fis]nóżka [h]Nudziła się wśród bibe[G]lotów Kurz wyła[A]pując [G]w suknie [D4]zło[D]tą I tylko [e]z dołu[A] perski [h]dywan Czasem jej [e]puszczał [Fis]perskie [h]oko. La[e]leczka z[A] saskiej porcelany [D]Twarz miała bladą [h]jak pergamin [e]Nie miała [h]taty ani [Fis]mamy I nie tę[e]skniła[Fis] ani, [h]ani. Aż dnia pewnego na komodzie Prześliczny książę nagle stanął Kapelusz miał w zastygłej dłoni I piękny uśmiech z porcelany A w niej zabiło małe serce Co nie jest taką prostą sprawą I śniła, że dla niego tańczy A on ukradkiem bije brawo Laleczka z saskiej porcelany Twarz miała bladą jak pergamin Nie miała taty ani mamy I nie tęskniła ani, ani. Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka śliczna pozytywka. Lecz jakże kruche bywa szczęście W nietrwałym świecie z porcelany Złośliwy wiatr zatrzasnął okno I książę rozbił się "na amen" I znowu stoi obok lustra Na toaletce całkiem sama I tylko jedna mała kropla Spłynęła w dół po porcelanie Laleczka z saskiej porcelany twarz miała bladą jak pergamin na zawsze odszedł ukochany a ona wciąż tęskniła za nim Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka smutna pozytywka.