LALECZKA Z SASKIEJ PORCELANY h G Odkąd pamięta zawsze stała A D Na toaletce obok lustra h G W białych baletkach wychylona e A W powietrzu uniesiona nóżka h G Nudziła się wśród bibelotów A D Kurz wyłapując w suknie złotą h G I tylko z dołu perski dywan Fis h Czasem jej puszczał perskie oko. Ref. h G Laleczka z saskiej porcelany A D Twarz miała bladą jak pergamin h G Nie miała taty ani mamy Fis h I nie tęskniła ani, ani. h G Aż dnia pewnego na komodzie A D prześliczny książę nagle stanął h G Kapelusz miał w zastygłej dłoni e A I piękny uśmiech z porcelany h G A w niej zabiło małe serce A D Co nie jest taką prostą sprawą h G I śniła, że dla niego tańczy Fis h A on ukradkiem bije brawo Ref. h G Laleczka z saskiej porcelany A D Twarz miała bladą jak pergamin h G Nie miała taty ani mamy Fis h I nie tęskniła ani,ani. h G Jej siostrą była dumna waza A D A bratem zabytkowy lichtarz h G Laleczka z saskiej porcelany Fis h Maleńka śliczna pozytywka. h G Lecz jakże kruche bywa szczęście A D W nietrwałym świecie z porcelany h G Złośliwy wiatr zatrzasnął okno e A I książę rozbił się "na amen" h G I znowu stoi obok lustra A D Na toaletce całkiem sama h G I tylko jedna mała kropla Fis h Spłynęła w dół po porcelanie h G Laleczka z saskiej porcelany A D twarz miała bladą jak pergamin h G na zawsze odszedł ukochany Fis h a ona wciąż tęskniła za nim h G Jej siostrą była dumna waza A D A bratem zabytkowy lichtarz h G Laleczka z saskiej porcelany Fis h Maleńka smutna pozytywka.

[h]Odkąd pa[G]mięta zawsze [A]sta[h]ła Na toa[A]letce [G]obok [D]lustra [h]W białych ba[A]letkach wychy[h]lona W powietrzu [e]uniesiona [A]nóżka [h]Nudziła [G]się wśród bibe[A]lo[h]tów Kurz wyła[A]pując [G]w suknie [D4]zło[D]tą I tylko [h]z dołu[A] perski [h]dywan[G] Czasem jej [h]puszczał [Fis]perskie [h]oko. La[G]leczka z[A] saskiej porce[D]la[A]ny [h]Twarz miała bladą [G]jak per[A]ga[D]min [A]Nie miała [h]taty ani [Fis]mamy I nie tę[h]skniła[Fis] ani, [h]ani. Aż dnia pewnego na komodzie Prześliczny książę nagle stanął Kapelusz miał w zastygłej dłoni I piękny uśmiech z porcelany A w niej zabiło małe serce Co nie jest taką prostą sprawą I śniła, że dla niego tańczy A on ukradkiem bije brawo Laleczka z saskiej porcelany Twarz miała bladą jak pergamin Nie miała taty ani mamy I nie tęskniła ani, ani. Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka śliczna pozytywka. Lecz jakże kruche bywa szczęście W nietrwałym świecie z porcelany Złośliwy wiatr zatrzasnął okno I książę rozbił się "na amen" I znowu stoi obok lustra Na toaletce całkiem sama I tylko jedna mała kropla Spłynęła w dół po porcelanie Laleczka z saskiej porcelany twarz miała bladą jak pergamin na zawsze odszedł ukochany a ona wciąż tęskniła za nim Jej siostrą była dumna waza A bratem zabytkowy lichtarz Laleczka z saskiej porcelany Maleńka smutna pozytywka.