Czego nas uczą wygasłe wnętrza pokoi
Co są jak zdania powtarzane o zmierzchu?
Czego nas uczą ci, co tędy przeszli
Mijając pamięć, która się nie goi?

To, co po nas zostaje jak pusta widownia
Jest jak naczynie ze splecionych dłoni
Jak tuman kurzu, gdy pędzące konie
Pobiegły w słońce płonące jak głownia

Mmm... mmm...