Człek jest poetą swego losu            A Dm
Przez życie z życiem się naszarpie     C F
Bóg ma na ból doczesny sposób          Gm G0 Dm
Tych najwrażliwszych bierze najpierw   B A7 Dm

Tak Pan Cogito w podróż ruszył
Za gęstniejących zmarłych tłumem
Aby doświadczyć okiem duszy
Czego nie objął nikt rozumem

Idąc do nieba prostą ścieżką           B7 Em
Jak ta co wiodła go na ziemi           D G
Ujrzał, że w kraju, w którym mieszkał  Am Em
Żegnamy go zdrętwiali niemi            C B7 Em

Opuścił świat z bagażem wierszy
Które jak złoto żywi ważą
Oto najpierwszy pośród pierwszych
Odszedł bez Nobla, ale z twarzą