Już jest ten dzień, już jest ten brzask,
Ja wracam znów z tych długich tras.
To jest ten dzień, już jest ten czas,
By dotknąć cię i przytulić się.

Od świtu okręt mój na redzie stoi,
Ty w porcie czekasz, aż zejdę na ląd,
A w drżącej dłoni masz mój kwiat magnolii.
Wspominasz dzień, gdy ja odpływałem stąd.

Ten rok, ja wiem, to próby czas.
Ty cała drżysz kolejny raz.
Ten kwiat, ja wiem, to jest nasz znak.
Czy przyjdziesz tu? Czy pamiętasz mnie?

Od świtu okręt mój na redzie stoi,
Ty w porcie czekasz, aż zejdę na ląd,
A w drżącej dłoni masz mój kwiat magnolii.
Wspominasz dzień, gdy ja odpływałem stąd.

Od świtu okręt mój na redzie stoi,
Ty w porcie czekasz, aż zejdę na ląd,
A w drżącej dłoni masz mój kwiat magnolii.
Wspominasz dzień, gdy ja odpływałem stąd.

A ty mówiłaś mi: za kilka chwil
Miłość zwiędnie tak, jak ten magnolii kwiat.

Od świtu okręt mój na redzie stoi,
Ty w porcie czekasz, aż zejdę na ląd,
A w drżącej dłoni masz mój kwiat magnolii.
Wspominasz dzień, gdy ja odpływałem stąd.