Czerwony paDms, za pasem brońA, i topór, co błyszczy z dalaDm,
weDmsoła myśl, swobodna dłońA – to strój, to życie górala.Dm 

TaDmm szum Prutu, Czeremoszu, Hucułom przygrywa,
a ochocza kołomyjka doA tańca porywaDm.
DlaGm Hucuła nie masz życia, jak na połoniniAe,
GdyDm go losCy w dołyGm rzucą,A wnet z Btęsknoty zgAinie.   Dm 


Gdy świeży liść okryje buk i Czarna Góra sczernieje,
niech dzwoni flet, niech ryczy róg, odżyły nasze nadzieje!

Pękł rzeki grzbiet, popłynął lód, Czeremosz szumi po skale,
nuż w dobry czas kędziory trzód, weseli, kąpcie, górale!

Połonin step na szczytach gór, tam trawa w pas się podnosi.
Tam ciasnych miedz nie ciągnie sznur, tam żaden pan ich nie kosi.

Połonin step na szczytach gór, tam trawa w pas się podnosi,
Tam ciasnych miedz nie ciągnie sznur, tam żaden pan ich nie kosi.
Dla waszych trzód tam paszy dość, tam niech się mnożą bogato!
Tam runom ich pozwólcie róść, tam idźcie na całe lato.
A gdy już mróz posrebrzy las, ładujcie ostrożnie konie,
Wy z plonem swym witajcie nas, my z czarką podamy dłonie.