Michał Kocurek:
Cóż ci to miła?
Twarz twoja pobladła.
Czemu tak szybko
Róże zwiędły na niej?

Jagoda Stach:
Bo różom deszczu trzeba.
Ale również łez mych burza
Mogłaby je zrosić.

M.K.:
Niestety widać to i z ksiąg, i z gadek,
Że zawsze miłość, jeśli jest prawdziwa,
Drogę ma trudną,
Widać to niestety,
Prawdziwa miłość drogę ma trudną.
To stanu różnica -

J.S.:
Właśnie, gdy niskość szlachetność zaślubi!

M.K.:
To innym razem lata niedobrane.

J.S.:
Męka, gdy miłość nie sama wybiera.

M.K.:
To przez przyjaciół wyswatana para.
Męka, gdy miłość nie sama wybiera.

Razem:
Nie sama wybiera.

M.K.:
A kiedy wreszcie miłość zwyciężyła,
Wojna, choroba, śmierć runęły na nią.
I szczęście krótko, jak dźwięk krótki trwało.
Jak cień przelotne, kruche jak marzenie.
Nikłe, jak w czarnej nocy błyskawica,
Co w jednym mgnieniu niebo z ziemią olśni.
I zanim człowiek zawoła: Popatrzcie!
Paszcza ciemności już pożarła światło
Tak szybko znika wszystko to, co świeci.

J.S.:
Dobrze więc, jeśli dla wiernych kochanków
Ciężka udręka jest zrządzeniem losu,
Uczmy się znosić ją bardzo cierpliwie.

M.K.
Bo ta udręka jest czymś pospolitym
I tak w miłości zwykłym
Jak westchnienia.

J.S.:
Prawdziwa miłość
Drogę ma trudną.

Razem:
Sny, łzy, tęsknoty - orszak zakochanych.
Orszak zakochanych.

Niestety, widać to i z ksiąg, i z gadek,
Że zawsze miłość, jeśli jest prawdziwa,
Drogę ma trudną,
Widać to, niestety,
Prawdziwa miłość drogę ma trudną. (chór powtarza)

Prawdziwa miłość drogę ma trudną.
Sny, łzy, tęsknoty - orszak zakochanych.