Zawsze Amhardą minę miał,
Zawsze brał, co tylko chciał,
Twardy w czynach był i twardy w Emowie,
Nie wymawiał słowa „tak”,
Ponoć nie znał, co to strach,
I w ogóle – to był taki twardy Amczłowiek.

Jadał Amtylko biały chleb,
W krąg mówiono – ten ma łeb!
I podobał nawet się koEbietom.
Uśmiech nie znał jego warg,
Nie uginał mu się kark,
Więc go nazywano, tak po prostu – Ambeton.

Bali A7się go, mieli dość,
Ale Dmto był mocny gość,
Twardy Gtaki, że go nikt nie śmiał Cruszyć.A7
Któż miał Dmzrobić pierwszy krok,
Kiedy Ambetonowy Am/Cblok
Można Amtylko silnym Euderzeniem Amskruszyć...?A7
Któż miał Dmzrobić pierwszy krok,
Kiedy Ambetonowy Am/Cblok
Można Amtylko silnym Euderzeniem Amskruszyć...?

Znał go Amdobrze każdy z nas,
Aż raz przyszedł taki czas,
Że się w pięści zacisnęły same Edłonie –
Nagle go ogarnął lęk...
Nagle najzwyczajniej zmiękł!
Ani śladu nie zostało po Ambetonie!

Wnet się w Amświat rozeszła wieść!
Od Zgorzelca aż po Brześć
Zadziwione ludzie mieli Eminy.
Każdy wnet zrozumiał sam,
Że ten bardzo twardy pan
Tak naprawdę to jest zwykły człowiek z Amgliny!

Po cóż A7przed betonem drżeć?
Jeśli Dmjasność chcecie mieć –
ZaciśGniętą pięść trzeba poCkazać.A7
Więc spróDmbujcie, a kto wie,
Może Amprzekonacie Am/Csię,
Kto tu z Amgliny jest, a Ekto tu jest z żeAmlaza!A7
Więc spróDmbujcie, a kto wie,
Może Amprzekonacie Am/Csię,
Kto tu z Amgliny jest, a Ekto tu jest z żeAmlaza!