d Co się stało z naszą klasą? – A A7 A Pyta Adam w Tel – Avivie – d Ciężko sprostać takim czasom, A A7 A Ciężko w ogóle żyć uczciwie. F Co się stało z naszą klasą? - C C7 Wojtek w Szwecji, w porno klubie, d Pisze: Dobrze mi tu płacą A A7 A Za to, co i tak wszak lubię, d g A d Za to, co i tak wszak lubię. Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, d Bo tam mają perspektywy, A A7 A Staszek w stanach sobie radzi, d Paweł do Paryża przywykł. A A7 A Gośka z Przemkiem ledwie przędą, F W maju będzie trzeci bachor, C C7 Próżno skarż się urzędom, d Że też chcieliby na zachód, A A7 A Że też chcieliby na zachód. d g A d Za to Magda jest w Madrycie d I wychodzi za Hiszpana, A A7 A Maciek w grudniu stracił życie, d Gdy chodzili po mieszkaniach. A A7 A Janusz ten, co zawiść budził, F Że go każda fala niesie, C C7 Jest chirurgiem, leczy ludzi, d Ale brat mu się powiesił, A A7 A Ale brat mu się powiesił. d g A d Marek siedzi za odmowę, d Bo nie strzelał do Michała, A A7 A A ja piszę ich historię – d I to już jest klasa cała. A A7 A Jeszcze Filip – fizyk w Moskwie, F Dziś nagrody różne zbiera, C C7 Jeździ, kiedy chce do Polski, d Był przyjęty przez premiera, A A7 A Był przyjęty przez premiera. d g A d Odnalazłem klasę całą – d Na wygnaniu, w kraju, w grobie, A A7 A Ale coś się pozmieniało, d Każdy sobie żywot skrobie. A A7 A Odnalazłem całą klasę – F Wyrośniętą i dojrzałą, C C7 Rozdrapałem młodość naszą, d Lecz za bardzo nie bolało, A A7 A Lecz za bardzo nie bolało. d g A d Już nie chłopcy, lecz mężczyźni, d Już kobiety, nie dziewczyny, A A7 A Młodość szybko się zabliźni, d Nie ma w tym niczyjej winy. A A7 A Wszyscy są odpowiedzialni, F Wszyscy mają w życiu cele, C C7 Wszyscy w miarę są normalni, d Ale przecież to niewiele, A A7 A Ale przecież to niewiele. d g A d Nie wiem sam, co mi się marzy, d Jaka z gwiazd nade mną świeci, A A7 A Gdy wśród tych nieobcych twarzy, d Szukam ciągle twarzy dzieci. A A7 A Czemu wciąż przez ramię zerkam, F Choć nie woła nikt: Kolego, C C7 Że ktoś ze mną zagra w berka, d Lub przynajmniej w chowanego, A A7 A Lub przynajmniej w chowanego. d g A d Własne pędy, własne liście d Zapuszczamy każdy sobie A A7 A I korzenie oczywiście d Na wygnaniu, w kraju, w grobie. A A7 A W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, F Na stracenie, w prawo, w lewo, C C7 Kto pamięta, że to w końcu d Jedno i to samo drzewo, A A7 A Jedno i to samo drzewo. d g A d

d Co się stało z naszą klasą? – A A7 A Pyta Adam w Tel – Avivie – d Ciężko sprostać takim czasom, A A7 A Ciężko w ogóle żyć uczciwie. F Co się stało z naszą klasą? - C C7 Wojtek w Szwecji, w porno klubie, d Pisze: Dobrze mi tu płacą A A7 A Za to, co i tak wszak lubię, d g A d Za to, co i tak wszak lubię. d Kaśka z Piotrkiem są w Kanadzie, A A7 A Bo tam mają perspektywy, d Staszek w stanach sobie radzi, A A7 A Paweł do Paryża przywykł. F Gośka z Przemkiem ledwie przędą, C C7 W maju będzie trzeci bachor, d Próżno skarż się urzędom, A A7 A Że też chcieliby na zachód, d g A d Że też chcieliby na zachód. d Za to Magda jest w Madrycie A A7 A I wychodzi za Hiszpana, d Maciek w grudniu stracił życie, A A7 A Gdy chodzili po mieszkaniach. F Janusz ten, co zawiść budził, C C7 Że go każda fala niesie, d Jest chirurgiem, leczy ludzi, A A7 A Ale brat mu się powiesił, d g A d Ale brat mu się powiesił. d Marek siedzi za odmowę, A A7 A Bo nie strzelał do Michała, d A ja piszę ich historię A A7 A I to już jest klasa cała. F Jeszcze Filip – fizyk w Moskwie, C C7 Dziś nagrody różne zbiera, d Jeździ, kiedy chce do Polski, A A7 A Był przyjęty przez premiera, d g A d Był przyjęty przez premiera. d Odnalazłem klasę całą A A7 A Na wygnaniu, w kraju, w grobie, d Ale coś się pozmieniało, A A7 A Każdy sobie żywot skrobie. F Odnalazłem całą klasę C C7 Wyrośniętą i dojrzałą, d Rozdrapałem młodość naszą, A A7 A Lecz za bardzo nie bolało, d g A d Lecz za bardzo nie bolało. d Już nie chłopcy, lecz mężczyźni, A A7 A Już kobiety, nie dziewczyny, d Młodość szybko się zabliźni, A A7 A Nie ma w tym niczyjej winy. F Wszyscy są odpowiedzialni, C C7 Wszyscy mają w życiu cele, d Wszyscy w miarę są normalni, A A7 A Ale przecież to niewiele, d g A d Ale przecież to niewiele. d Nie wiem sam, co mi się marzy, A A7 A Jaka z gwiazd nade mną świeci, d Gdy wśród tych nieobcych twarzy, A A7 A Szukam ciągle twarzy dzieci. F Czemu wciąż przez ramię zerkam, C C7 Choć nie woła nikt: Kolego, d Że ktoś ze mną zagra w berka, A A7 A Lub przynajmniej w chowanego, d g A d Lub przynajmniej w chowanego. d Własne pędy, własne liście A A7 A Zapuszczamy każdy sobie d I korzenie oczywiście A A7 A Na wygnaniu, w kraju, w grobie. F W dół, na boki, wzwyż, ku słońcu, C C7 Na stracenie, w prawo, w lewo, d Kto pamięta, że to w końcu A A7 A Jedno i to samo drzewo, d g A d Jedno i to samo drzewo.