Babcia tala: Dziewczynkę znam z pewnej wyspy Jedyna taka wśród nas I kocha ludzi i morze I najjaśniejszą jest z gwiazd Choć czasem świat zda się wrogi, nie raz cię zrani, nie dwa To blizny także kształtują twoje ja... Odmienią cię twoi bliscy Przeżycia zaś drogę wskażą I nie da się już zagłuszyć cichego głosu w twej duszy A gdy ten głos zacznie szeptać: Vaiana, już blisko masz, vaiana słuchaj, czy już znasz swoje ja...? Vaiana: Kim jestem...? Jestem dziewczyną z motunui, która kocha oceanu dal Co woła... A moim ojcem jest odważny wódz, przodkowie byli odkrywcami mórz Ich dawny czas powraca znów I woła... Dzięki mnie jesteśmy dzisiaj tu, blisko horyzontu Jestem życiem, jestem tym, co wciąż, tak mnie woła... Lecz ten zew nie jest tam w dali gdzieś ale we mnie! Jak morza prąd, raz się budzi, raz drzemie! Przy mnie bądź, przypominaj mi o tym codziennie! I z drogi tej, nie pozwól zejść! Jestem vaiana!  

Babcia tala: Am, F; A Dziewczynkę znam z pewnej wyspy F#m Jedyna taka wśród nas I kocha ludzi i morze A I najjaśniejszą jest z gwiazd Choć czasem świat zda się wrogi, D nie raz cię zrani, nie dwa E A To blizny także kształtują twoje ja... A Odmienią cię twoi bliscy D Przeżycia zaś drogę wskażą A I nie da się już zagłuszyć cichego głosu w twej duszy A gdy ten głos zacznie szeptać: D A A E Vaiana, już blisko masz, vaiana słuchaj, czy już znasz swoje ja...? Vaiana: Kim jestem...? Jestem dziewczyną z motunui, która kocha oceanu dal Co woła... A moim ojcem jest odważny wódz, przodkowie byli odkrywcami mórz Ich dawny czas powraca znów I woła... Dzięki mnie jesteśmy dzisiaj tu, blisko horyzontu Jestem życiem, jestem tym, co wciąż, tak mnie woła... Lecz ten zew nie jest tam w dali gdzieś ale we mnie! Jak morza prąd, raz się budzi, raz drzemie! Przy mnie bądź, przypominaj mi o tym codziennie! I z drogi tej, nie pozwól zejść! Jestem vaiana!