Nie jest mi dobrze tak do końca Ani tak bardzo w końcu źle Pod bladożółtą blaszką słońca Dopóki mogę wierzyć, że Jest jeszcze tutaj pieśni parę, Których nikt za nas nie napisze, I prawda jest, że w życia prozie Poetów wini się za ciszę... Nie przystawiaj lustereczka Nazbyt blisko twarzy, Ręko, ty masz pisać wiersze, Żeby łatwiej było marzyć, Żeby łatwiej było marzyć, Żeby piękniej można śnić, Dziś poeta – tak jak nigdy – Musi dzielnym chłopcem być. Nie jest mi dobrze tak do końca Ani tak bardzo w końcu źle Pod bladożółtą blaszką słońca Dopóki mogę wierzyć, że Jest jeszcze tutaj pieśni parę, Których nikt za nas nie napisze, I prawda jest, że w życia prozie Poetów wini się za ciszę...  

C h a e H7 e(1) Nie jest mi dobrze tak do końca e H7(1) e Ani tak bardzo w końcu źle C h a e H7 e(1) Pod bla-do-żółtą blaszką słońca e H7(1) C (D G H7) Dopóki mogę wierzyć, że C h a e H7 e Jest jeszcze tutaj pieśni parę, e H7 e Których nikt za nas nie napisze, C h a e H7 e I prawda jest, że w życia prozie e H7 C (D G H7) Poetów wini się za ciszę... e H7 Nie przystawiaj lustereczka e H7 Nazbyt blisko twarzy, C G Ręko, ty masz pisać wiersze, H7 Żeby łatwiej było marzyć, e H7 Żeby łatwiej było marzyć, e H7 Żeby piękniej można śnić, C G Dziś poeta – tak jak nigdy – H7 e Musi dzielnym chłopcem być. C h a e H7 e Nie jest mi dobrze tak do końca e H7 e Ani tak bardzo w końcu źle C h a e H7 e Pod bla-do-żółtą blaszką słońca e H7 C (D G H7) Dopóki mogę wierzyć, że C h a e H7 e Jest jeszcze tutaj pieśni parę, e H7 e Których nikt za nas nie napisze, C h a e H7 e I prawda jest, że w życia prozie e H7 C (D G H7) Poetów wini się za ciszę...   *H7 - x21202 *H7(1) - x24242 *e - 022000 *e(1) - 022001