Ona jedna dostrzega?a a E a w durnym ?wiecie jaki? ?ad, a E a w?asn? piersi? dokarmia?a, d oczy mlekiem zalewa?a. E Wychowa?a, jak umia?a, a E a a gdy wyjrza? cz?ek na ?wiat, a E a wzi?? swój los a w r?ce dwie d i nie w g?owie mu by?o, ?e E a nie ma jak u mamy a d cichy k?t, ciep?y piec. G C Nie ma jak u mamy, a d kto nie wierzy - jego rzecz. E(lub E7) a Nie ma jak u mamy a d ciep?y piec, cichy k?t. G C Nie ma jak u mamy, a d kto nie wierzy - robi b??d. E a La la la la la la d G C La la la la d E a La la la la la la La la la A tymczasem cz?eka trawi?, Spa? nie dawa? mu taki mus, ?eby sad?em si? nie d?awi?, Lecz cho? troch? ?wiat poprawi?. Nie raz w trakcie tej zabawy ?wie?y na ?bie zabola? guz. Cz?owiek jad? z okien kit, Lecz zanuci? mu by?o wstyd: nie ma jak u mamy cichy k?t, ciep?y piec. Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy - jego rzecz. Nie ma jak u mamy ciep?y piec, cichy k?t. Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy - robi b??d. Te porywy, te zapa?y Jak ?wiat ?wiatem si? ko?cz? tak, Ze si? wrabia cz?ek poma?u, W ciep?? ?on? w stó? z kryszta?em I ze szcz??cia og?upia?y Nie obejrzy si? nawet jak W becie juz kto? si? drze, Komu nawet nie w g?owie ?e nie ma jak u mamy cichy k?t, ciep?y piec. Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy - jego rzecz. Nie ma jak u mamy ciep?y piec, cichy k?t. Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy - robi b??d.

e H7 e Ona jedna dostrzegała e H7 e W durnym świecie tym jakiś ład a D Własną piersią dokarmiała Fis7 H7 Oczy mlekiem zalewała e H7 e Wychowała, jak umiała e H7 e A gdy wyjrzał już człek na świat a D Wziął swój los w ręce swe Fis7 H7 I nie w głowie mi było, że {Ref.:} e a D G Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt e a H7 e Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd e a D G Nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec e a Fis7 H7 e Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy - jego rzecz A tymczasem człeka trawił Spać nie dawał mu taki mus Zeby sadłem się nie dławił Lecz choć trochę świat poprawił Nieraz w trakcie tej zabawy Świeży na łbie zabolał guz Człowiek jadł z okien kit I zanucić mu było wstyd {Ref.:} Nie ma jak u mamy... Te porywy, te zapały Jak świat światem się kończą tak Że się wrabia człek pomału W ciepłą żonę, stół z kryształem I ze szczęścia ogłupiały Nie obejrzy się człowiek, jak W becie już ktoś się drze Komu nawet nie w głowie, że {Ref.:} Nie ma jak u mamy...