Na klucz nasz cyrk zamknięto nam                   Em B7 Em
I postawiono straż u bram                          Em B7 Em
Nie odpowiadał ponoć normom bezpieczeństwa         Em C B7
Sprzedano małpy, konie, psy                        Em B7 Em
I w klatkach znów zamknięto lwy                    Em B7 Em
W szpitalach błazny, bo się śmiały do szaleństwa.  Em C B Em

Ponuro w mieście robi się                          Am Em
Bo znowu pobyć nie ma gdzie                        Am Em
A pusty cyrk to przecież zawsze rzecz ponura       Am C B7
A mnie najciężej - bo cóż ja?                      Am Em
Cóż linoskoczek robić ma                           Am B0
Gdy nie ma napiętego nad otchłanią sznura?!        Em B7 Em

Bez tego strachu którym czuł
Co dzień, gdy mogłem runąć w dół
Przez chwilę lęku, nieuwagi, chwilę pecha
Naprawdę nie mam po co żyć
Po ziemi chodzić, gorycz pić
Nie, takie życie mi się wcale nie uśmiecha!

Obcy mym stopom każdy bruk
Czuję się jakbym nie miał nóg
Potykam się co krok o swoją własną piętę!
Lecz nawet wtedy znajdą się
Ludzie co podtrzymają mnie
I widzę twarze litościwie uśmiechnięte

Nie dany więc upadek mi,
Nie dana sława dawnych dni
Więc swoje kroki stawiam dzisiaj bez oklasków!
Wtem błyska oczywista myśl!
I wiem, co robić mam od dziś!
Napięte zawsze w świecie druty są kolczaste!

Po takiej drodze trzeba iść!
Kaleczyć stopy! Wargi gryźć!
Gdy z lewej próżna wolność z prawej kat cię niańczy!
Pod stopą mieć napiętą nić!
Tak długo, aż nie pęknie - żyć!
Pokazać światu, że i po niej można tańczyć!