Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli, że się Go oswoi             C
Ci się najłatwiej oswoić Mu dali:           G
Przynętę przełknął, z piszczałek rozbroił,  Am
Pogonił batem po okrągłej sali.             Em Am

Którzy myśleli...
Którzy myśleli...
Którzy myśleli, że się Go oszuka
Ani spostrzegli, a już oszukani.
Nie raczył nawet do ich drzwi zapukać
Żeby uściskać dłonie z kajdankami.

Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli, że się Go uprosi –          E7
Dziś proszą jego oficjalne cienie.          Am
On dla nich – Ucho, więc pokora w głosie;   A7 Dm
Oni dla Niego – przydrożne kamienie.        F Em
Przydrożne kamienie.                        F Em
Przydrożne kamienie.                        F E

Którzy myśleli...
Którzy myśleli...
Którzy myśleli, że podobni Jemu,
Nagle podobni są tylko do siebie.
Twarze wszechmocnych, którzy chcieli nie móc,
Jak zmięte ścierki użyte w potrzebie.       F Em Am

Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli, że się Go pokona            E7
Dziś zamieszkują piekła i kurhany.          Am
Dopóki z gwiazd ich ostatnia nie skona      A7 Dm
Kres Jego władzy jest gdzieś zapisany.      F Em Am

Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli...                           Am
Którzy myśleli...                           Am