1.W parnej Emskwarnej Afryce, w Amjej najgorętszej części,
wierzcie sAmobie albo nie B7- zdarzyło Emsię nieszczęście.
I obiegEmła Czarny LądE7 w formie wAmrednych plotek
wieść, Amże w buszuEm pewien słB7oń pokochał Emantylopę.

Wnet się podniósł hałaEms, ryk, a papuga stara - w krzyk,
Na palmieEm siedząc, struny rwB7ie: ten słoń ma łeEmb - on lepiej wie!

2. Słoń zaś wytłumaczył tak postępek swój paskudny:
- W naszej faunie ssak czy ptak, wszyscy są dziś równi!
Jeśli zaś w rodzinie ktoś ma pretensje do mnie,
to oświadczam, że mam dość - kij wam wszystkim w trąbę!

Wnet się podniósł hałas, ryk, a papuga stara - w krzyk,
Na palmie siedząc, struny rwie: ten słoń ma łeb - on lepiej wie!

3. Teść z tego nieszczęścia tłucze łbem o palmę:
słonia mieć za zięcia! Hańba i mezalians!
I w słoniowym stadzie gwałt: widzieliście idiotę?
Przeniósł się więc słoń do małp ze swoją antylopą.

Wnet się podniósł hałas, ryk, a papuga stara - w krzyk,
Na palmie siedząc, struny rwie: ten słoń ma łeb - on lepiej wie!

4. Z parnej skwarnej Afryki słychać płacz co chwilę:
słoń i antylopa łzy leją krokodyle,
straszna ta moralność dziś, sprawa niesłychana
ich córeczka pragnie wyjść za mąż za pawiana!

Bo kiedy słoń popełni błąd, nie ponosi winy słoń,
tylko ten, co mordę drze, że słoń ma łeb - on lepiej wie!