Od rana padał smutek. Jakbym już zrozumiała wreszcie,                     Dm
że ci, co umarli, umarli naprawdę.                                        Am
Wtedy w drzwiach stanął wysoki głos, fujarki                              Dm
poznałam po wielkich uszach, po oczach wilgotnych i wesołych ustach.      Am
Tak wyglądają biblijni aniołowie                                          Dm
Przebrani za biednych, przedwojennych stolarzy                            Am
O których powiada Izajasz: będzie wam pieśń jako noc święta               Dm
i wesele serdeczne.                                                       Dm
Który idzie z piszczałką                                                  Am
Który idzie z piszczałką                                                  Am

Pani się smuci –                                                          Am E
powiedział Mardechaj Gebirtig –                                           Am E
a przecież świat jest boży...                                             Am E Am
Ja pani zrobię taki kredens,                                              Am E
co w nim zawsze będzie pełno rodzynek.                                    Am E
Po co?                                                                    E
Ja pani zrobię krzesło, że usiedzi na nim największy niepokój,            Am E Am
Ale najlepiej to ja zrobię stół,                                          Am E
taki stół, co sam pisze wiersze,                                          Am E
a jak zechce - może zaśpiewa.                                             Am E Am

Miałem dom, ciepłą przestrzeń, trochę dobytku, jak u biednych ludzi.      Am G6 F Em
Mocno, jak korzeniami drzewa, wrosłem w tę ukochaną biedę.                Am G6 F Em
I zaraz pełno się zrobiło w domu Mardechaja Gebirtiga                     Am G6 F Em
I jego wiórów jak kędziory wnuka,                                         Am G6
zaśpiewało drewnem prosto z lasu.                                         F Em

Oj, dlaczego wszędzie za nim biegną dzieci?                               Am G6
Był tu stolarz Gebirtig.                                                  F Em
Jeszcze na podwórzu stoi śpiew.                                           Am G6
Ja zaśpiewam po żydowsku,                                                 F
Może sosna polska wytłumaczy.                                             Em Am

Już rok: wojny, nieszczęść, udręki,                                       Am
jak przeżyć?                                                              Am
jak przetrzymać?                                                          Am
Modlitwa nie dociera do namiotu Boga,                                     Dm
niebo zamknięte jak serce świata.                                         Dm

Pani się modli, ja nauczę się modlić za umarłych                          Am E A7 Am
Panie Boże nasz,                                                          Dm
bądź pochwalony                                                           A7
za światło drogich oczu,                                                  Dm
zawsze wiekuiste.                                                         A7
Za jabłko okrągłe,                                                        Am E
za deszcz na szybie.                                                      A7 Am
Za jedzenie, za wino i chleb.                                             Dm A7
Za wesołość przy stole.                                                   Dm A7
Za powagę dziecka                                                         Am
Za ciepło ciała.                                                          E
Za pracę i za zmęczenie.                                                  A7
Za szybki sen.                                                            Am
Bądź pochwalony                                                           Dm A7
za ziemię                                                                 Dm
do chodzenia.                                                             A7

Czy są jeszcze na świecie wiosny?                                         Dm
Czy pola są obsiane?                                                      Am
Czy cały świat jest jednym wielkim gettem                                 Dm
otoczonym murami?                                                         Am
Ja zaśpiewam radość wiary i rozpacz i to,                                 Dm
czego z żywych nikt nie powie.                                            Am
Pani wie,                                                                 Am
ja też myślałem, że umarłem.                                              Dm
Strach, czy to już?                                                       Dm
Skrzypnięcie drzwi.                                                       Dm
Głodna mysz,                                                              Dm
trwoga, to oni.                                                           Dm
Ciało zamiera.                                                            Dm
Na dworze szeleści papierami wiatr.                                       Dm
Pora pożegnać się bez słów.                                               Dm

Pani płacze, taka łza daremna.                                            Am E Am E
Niech to będzie na moją Szifrełe.                                         Am E Am
Pani siądzie nad stołem, popłacze,                                        Am E
ja myślałem, jak drogie są łzy, dla tych, co nieopłakani.                 Am E Am E Am
Nad moim łóżkiem na ścianie moja córka Szifrełe                           Am Dm9
Z samego dna nocy patrzy na mnie, szepce:                                 F0 Am
Tatełe, wiem jak ci ciężko,                                               C
to już nie potrwa długo,                                                  G
przyjdę do ciebie,                                                        Am
Tate.                                                                     E

Córeczko, pochowana                                                       Am Dm9
w zbiorowym milczeniu,                                                    Am Dm9
tak mi długo do ciebie.                                                   Dm9 E Am (G7)
Tyle już lat wracam do twojej ostatniej minuty,                           C F Am C G
aby ci ująć lęku.                                                         F0 E Am (E)
Bardziej się boję, ze nie bałaś się wcale,                                Am Dm9 Am Dm9
że wierzyłaś do końca ojcu.                                               Dm9 E Am (G7)
Pamiętaj, ja wrócę, zabiorę cię, uniosę                                   C F Am C G
i przez łoskot wszystkich przerażeń wyciągałaś do mnie małe rączki.       F0 Am E
Pewnie tobie jest bliżej do Ojca,                                         Am Dm9 Am Dm9
bo ty lepiej umiesz milczeć,                                              Dm9 E
córeczko.                                                                 Am (G7)

Może pani wie, gdzie odchodzą domy, gdzie odchodzą ich dusze?             C F Am C G
Kto mi da wór zapomnienia na głowę,                                       F0
kto mi da źródło łez?                                                     Am E

Ludzie, niech będzie wesoło,                                              Dm F Dm
rozchmurzcie się ludzie.                                                  Dm Em Dm
Więcej miłości i wiary,                                                   Dm F Dm
więcej nadziei.                                                           Dm Em Dm
Zło się obmyje, nieszczęście się spierze.                                 Dm F Dm
Tylko to piętno Kaina czerwone,                                           Dm Em Dm
Abla krew serdeczna,                                                      Dm F Dm
to się nie zmywa!                                                         Dm Em Dm
Ludzie, niech będzie wesoło,                                              Dm F Dm
rozchmurzcie się ludzie.                                                  Dm Em Dm
Ludzie, niech będzie wesoło,                                              Dm F Dm
rozchmurzcie się ludzie.                                                  Dm Em Dm

Gdy wymazane jest wszystko, wtedy dopiero domy zmiecione,                 Am
cmentarze rozdrapane, imiona wdeptane w ziemię.                           Am
I żadne tchnienie, żaden wiatr nie zapamiętał języka i głosu, gdy chmura  Dm
nie przypomni, ani pieśń wzgórza leżącego krzyżem.                        Dm
Gdy w Bogu trudno poznać Boga i prorok Eliasz nie czeka,                  Am
by w gęstwinie zgubionego chłopca prowadzić do domu.                      Am
Gdy nie ma nic, nawet napisu, choć tyle tu pokoleń szło do ziemi,         Dm
że mogłoby przemówić ich językiem źródło.                                 Dm

Gdy umilkł tamten płacz i lament,                                         B
co zdało się, że będzie trwać do końca świata.                            A
A tuła się między gwiazdami,                                              B
a śliwki toczą się po zboczu.                                             A7
A stęka jabłoń, a przestrzeń ponad Wisłą pęka.                            B A
A jak Pani wstanie od tego stołu,                                         B A
ja odejdę i pomyśli Pani, że mnie nie ma,                                 B A
że nigdy tu nie było stolarza Gebirtiga.                                  B A
Nigdy tu jego pieśni...                                                   B A

Krakowie, bądź mi pozdrowiony.                                            Am E F E
Przed domem czeka zaprzężony wóz.                                         E F Am F E
Jak psa mnie gnają stąd.                                                  E Am F E
Może ostatni raz cię widzę.                                               Am E F E
Miejsce tak bliskie i znajome.                                            E F Am F E
Na grobie matki wypłakałem serce.                                         Am F Am
Ostatnią łzą zwilżyłem kamień ojca.                                       E F E F E
Święta ta ziemia, w której śpią ojciec i matka,                           E
święta ta ziemia, święte dnie i noce.                                     E
Święte jej cisze, w które idą pokolenia.                                  E Am

Gebirtig szedł pierwszy w tłumie,                                         Am E
otworzył usta od śpiewu,                                                  A7 Dm
nienawiść                                                                 Dm
zwinięta w kulę ugrzęzła w gardle                                         A7 Dm
pieśni.                                                                   A7

Gore bracia, gore,                                                        F Am E
płonie nasze miasteczko.                                                  E F E
Złe wichry niosą ogień,                                                   E Am E
wszystko rwie się i wali.                                                 E F E
Gore bracia wokoło,                                                       Am F E
a wy stoicie spokojnie,                                                   E F E
a wy patrzycie, jak gore.                                                 E F E
Gore nasze miasteczko.                                                    E F E
Gore bracia, gore.                                                        Am F E
Ratunek w naszych rękach,                                                 E F E
jeśli wam drogie ono.                                                     Am F E
Chwyćcie narzędzia, gaście,                                               E F E
gaście pożar,                                                             E F E
gaście pożar krwią własną.                                                F E Am

Piszę nocą do świtu, nad ranem ciemność.                                  Dm Am
Kładzie mi łapę na stole, krew ze mnie uszła.                             Dm A7
Mój pusty dom cały skrzypi                                                Dm Am
i pełny jest nie wiem czego,                                              Dm
co wchodzi na nasze miejsce.                                              Dm A7
W taką noc, jak dzisiaj, umarli przychodzą we śnie.                       Dm Am
Niosą żywym kubek ochłody.                                                Dm A7

Kto położy czułe dłonie błogosławieństw                                   Dm
na kamieniu którego nie ma?                                               Dm